Week 8 komt eraan

De 8e week is in aantocht. Nog 1 nachtje thuis en morgenavond staat de taxi weer voor de deur om me terug te brengen naar het revalidatiecentrum. Afgelopen week een bewogen week gehad. Maandag ben ik bij de fysiotherapie gevallen toen ik probeerde te lopen met een vierpootstok. Dat ging dus niet. Beetje last van mijn schouder. In de avond wilde ik van mijn bed in de rolstoel stappen om nog een warme chocomelk te gaan halen omdat ik het koud had en klabam. Daar lag ik wederom op de grond. Het werd even zwart voor mijn ogen dus ik vermoed dat ik een lage bloeddruk had. Dat heb ik wel vaker. Enfin. De volgende dag superstijf wakker geworden en gewoon 2 rodtagen gehad. Vervolgens ging één van mijn maatjes met ontslag. Een man met wie ik een leuke band heb opgebouwd en die me erg steunde op moeilijke momenten. Mensen komen en mensen gaan... Zo gaat dat. Je bouwt al snel een band op met mensen en je gunt het iedereen om lekker naar huis te gaan zodat ze het "normale" leven weer kunnen gaan oppakken. Ik heb komende week mijn tweede bespreking met de arts. Ik ben er nogal nerveus voor. Ik kan nog niet echt lopen en ik voel nog niets. Ik ga wel vooruit maar voor mijn gevoel veel te langzaam. Ik krijg steeds te horen dat je iedere vooruitgang moet omarmen. Dat doe ik ook. Maar afgelopen week was dat wat moeilijker. Kreeg ook nog eens mijn maandelijkse periode dus ja, emotie emotie en had ik al emotie genoemd? Het was ook nog eens de hele week rotweer. Wauw, wat een regenbuien!

"The only time you should ever look back, is to see how far you've come". Ik zag deze op internet en dacht ja. Even bij stilstaan... Ik ben al best ver gekomen, al gaat het mij te langzaam. Ik focus me vooral op het fysieke omdat ik echt moet kunnen lopen als ik met ontslag ga. Als ik dat niet kan, dan zit ik straks weer opgesloten en compleet afhankelijk in mijn woning. Ik ga vooruit, de eerste stappen zijn gezet. Voorlopig even niet terugkijken en over een tijdje doe ik maar weer zo een momentje.

Gedurende de week ging het wel weer beter. De stijfheid in mijn schouder en rug ging weer wat weg... Ik had vier keer hydrotherapie (Heerlijk! volgende week weer vier keer!!) en dat warme water heeft denk ik wel geholpen! Het eten was ook weer fantastisch deze week. Op de slechtste dag werd ik na het eten van mijn kamer geroepen door mijn buurvrouw Jo en daar lag een heerlijke warme kippenpoot voor mij. Wat een traktatie. Ik heb ervan genoten!

Mijn andere maatje daar maak ik me zorgen over. Is nu opgenomen in het ziekenhuis. Van de week ook, toen mocht hij terugkomen en nu moest hij weer en moest hij blijven. Potverdorie... Afleiding gezocht met mijn mederevalidant... Ze had haar extensions binnengekregen. Ze heeft alleen zelf enorm dik haar waardoor ze nog een paar banen extensions moet bijbestellen. We hebben wel even lekker zitten fröbelen. Heb er wat van geprobeerd te maken met een vlecht/staart.

Gisteravond weer thuisgekomen. Wasjes gedraaid want met dit weer droogt het niet zo snel. Vervolgens lekker op de bank gekropen en daarna in mijn bedje. Ik kon niet slapen maar uiteindelijk lukte het wel. Vandaag is mijn mams op bezoek geweest met haar zus en met mijn hondje. Heb weer even lekker kunnen knuffelen. Ik baal ervan dat ik vandaag Mysteryland heb gemist. Echt ik vind het zo jammer. Maar met de rolstoel is het echt niet te doen helaas. Gelukkig had ik afleiding door mijn bezoek vandaag.Morgen moet ik alweer terug. In de middag komt gezellig mijn vriendin langs en ze neemt eten mee. Ben benieuwd wat ze heeft gekookt! Vandaag een heerlijke salade gegeten met tagliatelle, kipfilet en rosbief. Jum.

Wat foto´s van vandaag van mijn grote liefde:

Nog een laatste note... Ik merk dat ik het echt fijn vind om van me af te schrijven. Al gaat het niet altijd echt ergens over en ga ik niet echt diep op dingen in. Het voelt een beetje therapeutisch. Ik wordt er rustig van en het ontstrest me. Apart he? Ik denk dat je hetzelfde moet meemaken om dat een beetje te snappen maar ik wilde het toch even kwijt. Ik kan maar 20 minuten achter de laptop zitten en dan heb ik een break nodig maar toch helpt dit. Ook al kost het veel tijd. Daarom plaats ik helaas niet superveel. Gelukkig zijn er nog zat beautyzaken in concept waardoor ik wel een en ander kan plaatsen steeds. 

With Love,

Olivia

Life Must Be Fabulous