Pittig

Lieve lezers,

Ik ben dus weer thuis. Ik heb er maar één woord voor. "Pittig". Ik vind het behoorlijk zwaar. Het was gisteren erg gek om niet terug te gaan naar het revalidatiecentrum. Om thuis het leuke programma "nieuwe buren" te kijken. Absoluut ben ik erg blij dat ik weer lekker mijn eigen koffie kan drinken, weer naar een schoon toilet kan, gezond kan eten, dat mijn allerliefste hondje weer de hele dag om me heen dartelt en bij me op schoot ligt. Maar het is moeilijk om een goede balans te vinden voor mijn energie. Ik heb namelijk niet zo veel energie. Je doet thuis al gauw teveel. Het resultaat komt bij mij vooral fysiek. Van een klapperend linkerbeen, tot veel pijn in mijn rug tot bijna omvallen van vermoeidheid. Maar klagen wil ik niet. Ik moet er zelf voor gaan zorgen dat er een goede balans komt en blijft tussen activiteiten, ontspanning en rust. Vanmorgen mijn eerste maandag thuis. Ik ben rond 08:30 uur opgestaan. Ik heb een kop koffie gedronken, een snelle make-up aangebracht, me aangekleed en ik ben naar buiten gegaan met mijn hondje om haar uit te laten. Buiten loop ik nu met een kruk. Omdat mijn linkerbeen nog wel eens wil zwengelen en het niet goed trekt om verre afstanden (lees meer dan 90 meter) te lopen. Ik redt het zonder pauze precies om een rondje om mijn appartementencomplex te lopen. Voor mijn hondje precies goed, we doen er ongeveer 10 minuten over en ze kan lekker door het gras heen struinen. Ik vind dat ze ook een groter rondje verdiend dus dat doe ik aan het einde van de middag. We doen dan een pauze bij Mirinda of bij de ijssalon om de hoek waar ik dan even kan zitten om bij te komen en een kop thee of cappuccino kan drinken. Perfect. Zo heb ik het gisteren ook gedaan. Ik merk dat ik me enorm irriteer aan mijn telefoon. Hoe gek is dat! Dat komt door de vele berichten die binnenkomen, ze geven me alleen een beetje stress, dat is niet de bedoeling natuurlijk en ik vind het superlief van iedereen maar ik wil hem zo graag steeds even wegleggen! Dus ik heb besloten gisteravond dat ik dat ook gewoon doe. Het gaf me meteen wat rust. Lekker televisie gekeken, kopje herfststorm thee van Pickwick erbij en bastogne koeken. Jummie.

Een fotootje van gisteravond, ik probeer te genieten:

Het is nu rond het middaguur en de sirenes gaan af voor de eerste maandag van de maand. Heb net een kopje brinta gegeten en als ik mijn cappuccino op heb dan ga ik maar even liggen. Ik hoop dat ik niet in slaap val. It feels like I will. Ik moet wel wakker blijven want mijn medicijnen worden tussen 13:00 uur en 18:00 uur bezorgd.. Fijn zo een uitgebreid tijdspad. Nou ja, ik hoop maar gewoon dat hij op tijd komt!

Tot snel!

With Love,

Olivia

Life Must Be Fabulous