Druk
Lieve lezers,
Ik ben er weer met ik denk het eerste bericht voor 2015. Ik ben moe de laatste dagen. Slaap soms echt goed en soms echt slecht. Begin wel een beetje een ritme te krijgen eindelijk, dat is wel fijn. Alleen in de avonden lukt het niet iedere avond om goed in slaap te vallen. Het opstaan gaat redelijk goed. Mijn wekkers gaan vanaf 10:00 uur af en soms wordt ik een paar minuten voor de wekker wakker. Rustig opstaan met een cappuccino en koffietijd. Koffietijd was interessant vandaag. Er was een filosofe aanwezig die vertelde over identiteit. "Wie ben jij" en "wie ben ik". Dat als we onszelf voorstellen het altijd direct over onszelf gaat... Ik ben..... En ik ben... Naam en beroep of naam en mama of naam en leeftijd. Best wel typisch hoe we dit doen. Er werd ook gesproken over dat steeds meer mensen doen aan mediteren en mindfulness. Daar ben ik er één van. De vraag die werd gesteld is wat zoeken mensen die dit doen. Ik ben er over gaan nadenken en ja ik zoek rust, balans, mijn hoofd even leeg kunnen maken en ontspanning. Dat is de reden dat ik daarmee bezig ben. Tot mezelf komen, ontspanning, even leeg zijn. En ik merk dat het me helpt. Dagelijks doe ik oefeningen en het gaat steeds beter. Sommig oefeningen kan ik zonder hulpmiddel zoals YouTube of een mindfulness app doen. En ik kan me steeds beter ontspannen. Nu moet ik het nog leren toepassen in gestreste situaties dat is iets wat me nog niet lukt. Ik vond het wel leuk zo een gast bij Koffietijd. Want over de dingen die ze zei denk je nooit na. Als ik me voorstel aan iemand zeg ik altijd alleen mijn voornaam. Mijn achternaam zelden (misschien zakelijk en ook dan vergeet ik het wel eens). Waarom ik alleen mijn voornaam noem weet ik niet. Ik kan me nog herinneren dat ik me een keer aan de moeder van iemand voorstelde (een dame uit een andere cultuur) en ik zei heel blij "goedemiddag ik ben....." en zij keek me aan en ik kreeg al haar namen te horen, zes stuks inclusief achternaam. Wat voelde ik me awkward toen... Wel grappig om hier eens bij stil te staan.
De afgelopen week voelde ik me niet zo goed. Ik had maandag een gesprek met de arts en mij werd verteld dat ik weinig vooruitga de laatste weken en dat mijn behandeling voorlopig wel wordt voortgezet maar dat er als er geen significante verbetering komt ik daarna drie maanden een pauze krijg. En dat we daarna weer de boel oppakken en verder gaan.. In die drie maanden moet dan mijn grootste stressfactor worden opgelost of deze stressfactor moet in ieder geval verminderd worden. Ik vind dit echt niet leuk. Ik heb juist het gevoel dat het de laatste 2 a 3 weken iets beter gaat. Het revalidatiecentrum voelt als een veilige haven. Waar ik hard werk en waar ik kan praten over alles. Ik moet er niet aan denken dat ik nu drie maanden zonder zou moeten doen. Ik ben bang dat ik val in een diep gat, dat ik niet meer kan praten, dat mijn conditie weer achteruit zal gaan. Ik weet nog niet helemaal wat ik me hierbij moet voor gaan stellen. Misschien moet ik het maar over me heen laten komen allemaal. In ieder geval was dit iets waardoor ik even niet zo lekker in mijn vel zit. Nou zit ik sowieso niet zo lekker in mijn vel maar dit was weer even een downer. Ik probeer het allemaal zo positief mogelijk te bekijken maar dat is soms zo moeilijk. Ik kom er vast wel weer uit en door heen en het zal allemaal wel zo moeten gaan. Maar ik voel me soms zo alleen. Ik vind het moeilijk om erover te praten en het idee dat mijn veilige haven er misschien drie maanden niet zal zijn dat voelt nu al vreselijk leeg. Tranen rollen alweer over mijn wang pff... :( Ik begrijp de keus wel want als er weinig vooruitgang is en de factor daarvoor is niet beïnvloedbaar want dat is een externe en een eigenwijze, dan kunnen we werken wat we willen maar stilstaan is niet goed. Maar het kwam wel even hard aan.
Verder... Even een ander onderwerp want anders ga ik weer zitten huilen en daar heb ik echt totaal geen zin in. Afgelopen week heb ik de kerstboom weer opgeruimd. Het ziet er nu een beetje leeg uit dus dinsdag op de markt maar even een grote bos bloemen gekocht. Ik heb dinsdag ook even een pedicure en manicure gedaan. Even mezelf verwend al heb ik er eigenlijk geen centjes voor. Moest even. Mijn ingegroeide teennagel is er nu toch echt uitgegroeid.. Zo fijn! Dat is een voordeel van niets voelen in je benen en voeten. Ze heeft die nagel in drie behandelingen over 8 maanden er mooi uitgekregen. Toen ik het vorig jaar wilde doen zei ik stop maar want dit doet echt teveel pijn. Maar nu voel ik het toch niet. Nou is het een kwestie van nagels juist knippen of vijlen zodat hij niet weer ingroeit. Ik hoop dat het lukt en anders kan ik het voor EUR 7,50 laten doen hihi. Vandaag heb ik eindelijk een dag zonder afspraken. Ik moet even naar de supermarkt en verder ga ik vandaag heel rustig aan in mijn pyjama doorbrengen. Alle was is gedaan, moet ik alleen nog vouwen. Het huis is netjes en opgeruimd. Ik ben best wel moe dus ik ga vandaag wat ontspanningsoefeningen doen en verder even relaxed. Morgen weer therapie dus een dag rust nu is wel even fijn. Mijn eigen fysiotherapeut is er weer. Ik hoop dat het droog is en dat ik de stranduitdaging aan kan. Dus als ik heel erg uitgerust erheen ga, helpt dat misschien wel om die duin te lopen morgen... Moet het wel droog zijn. En morgen heb ik weer hydrotherapie. Kijken of het me lukt om 40 keer te squatten in het water in plaats van 30 keer. Boven water lukt dat voor geen meter en val ik zo achterover maar in het water gaat het goed! Missie! hihi.
Ik hou het hierbij in dit artikeltje. Ik zal er wellicht nog een paar afmaken en online zetten!
XoXo Olivia
Life Must Be Fabulous
